ചപ്പാത്തി പുരാണം..

 എന്റെ വീട്ടില്‍  ഹൌസ് മെയിഡ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ചപ്പാത്തി വെള്ളത്തില്‍ ഇട്ട പോലെ തളര്‍ന്നിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് കുറച്ചു സ്ടിഫ്ഫായ അല്ലെങ്കില്‍ ബലമുള്ള ചപ്പാത്തി  ആണ് ഇഷ്ടം.  കടിച്ചു വലിച്ചു തിന്നുന്ന പോലെ ഉള്ളത്. ഒരു ദിവസം പുറത്തു വെച്ചാല്‍ കടിച്ചു മുറിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത പോലെ ഉള്ളത്.

മാവു കുഴക്കുമ്പോള്‍ ചൂടുവെള്ളം ചേര്‍ത്തിട്ടാണോ  എന്ന് സംശയിച്ചു ഞാന്‍ , ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോള്‍ അങ്ങിനെ ഒന്നുമല്ല - സാധാരണ കുഴക്കുന്ന പോലെ തന്നെ എന്നാണ് അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞത്. 

നല്ല ഹാര്‍ഡ് ആയ എണ്ണ മയമില്ലാത്ത ചപ്പാത്തി ഉണ്ടാക്കേണ്ട വിധം പറഞ്ഞു തന്നാല്‍ വലിയ ഉപകാരമായിരിക്കും. എന്റെ വീട്ടുകാരി പറഞ്ഞു ഇപ്പോള്‍ മാര്‍ക്കറ്റില്‍ കിട്ടുന്ന ആട്ടയില്‍ മൈദ ചേർത്തിട്ടാണ് വരുന്നതെന്ന്. 

പക്ഷെ നല്ല ആട്ട വാങ്ങിക്കൊടുത്തിട്ടും ഫലം തഥൈവ.

കൂട്ടുകാരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ക്ക് കാത്തിരിക്കുന്നു.

തെങ്ങിൻ കളളും പോത്ത് ചോപ്‌സും

ഒരു കുടം  തെങ്ങിൻ കള്ളും  പോത്ത് ചോപ്‌സും കൂടി ഇന്നെലെ

ഫോട്ടോ കടപ്പാട് ഗൂഗിൾ 

കാക്കാതിരുത്ത്  തോട്ടുവരമ്പത്തുള്ള ഷോപ്പിൽ കയറി അടിച്ചു . ഹാ എന്തൊരു സുഖം . തിരിച്ച് ചെറുവത്താനിയിലുള്ള വീട്ടിലേക്ക് നടക്കാൻ പറ്റിയില്ല .

പാറുകുട്ടിയെ വിളിച്ചപ്പോൾ അവള്  വഞ്ചിയുമായി വന്നു .
അവൾ പറഞ്ഞു തിരിച്ച് പോകുമ്പോൾ ഉണ്ണ്യേട്ടൻ  വഞ്ചി കുത്തണമെന്ന് .

എനിക്ക് വഞ്ചി കുത്താൻ പരിചയക്കുറവില്ല  - പക്ഷെ പാറുകുട്ടിയെ കണ്ടോണ്ട് കുത്താൻ പറ്റില്ല . അത്രക്കും സുന്ദരിയാണ് എന്റെ പാറുക്കുട്ടി .
സ്‌പേഡ്‌ കട്ടുള്ള വെള്ള പുള്ളികളുള്ള കറുത്ത ജാക്കറ്റും , അതിനുള്ളിൽ നൃത്തമാടുന്ന വെള്ളക്കുതിരകളും . പിന്നെ എങ്ങിനെ അക്കരയെത്തും .

നേരം സന്ധ്യ മയങ്ങിത്തുടങ്ങി .
[അന്തിക്കള്ള്  തലക്ക്  പിടിച്ച് തുടങ്ങി , അതിനാൽ ശേഷം വരികൾ പിന്നീടാകാം ]

പാറുകുട്ടിയെ കാണാൻ ഞാൻ വരാം തണുപ്പ് തുടങ്ങുമ്പോൾ

ഹൂം സയ്യാര ഓടിക്കാനൊക്കെ അറിയുമോ ..?

ഞാൻ വരുമ്പോൾ എന്നെ ഷെറാട്ടണിൽ ഡിസ്ക്കോ ഡാൻസിന് കൊണ്ടുപോകണം .

പിന്നെ  അൽ ബുസ്താൻ  ഹോട്ടലിലുള്ള പബ്ബിലും . ഡബ്ബിൾ ഡയമണ്ടും ഫോസ്‌റ്ററും ഒക്കെ അടിച്ച് വീലായിട്ട് കുറെ നാളായി.
അപ്പോൾ  പാറുകുട്ടിയെ കാണാൻ ഞാൻ വരാം തണുപ്പ് തുടങ്ങുമ്പോൾ

ആല്മരച്ചോട്ടിൽ രണ്ട് ഏട്ടന്മാർ

memoir

ഈ ആൽത്തറക്ക് മുന്നിലൊരു കഥയുണ്ട് . അതിന് ശേഖരേട്ടനും വേണുവേട്ടനും ഒരു നിമിത്തമായെന്ന് മാത്രം. ഞാൻ കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് ദിവസമായി വടക്കോട്ടുള്ള യാത്രയിലായിരുന്നു , യാത്രാമധ്യേ പുത്രന്റെ കോഴിക്കോട്ടുള്ള വീട്ടിൽ കുറച്ച് ദിവസം താമസിക്കാനും സാധിച്ചു.

ഞാൻ ആദ്യം വിചാരിച്ചു - കൊട്ടാരം പോലൊരു ഫ്‌ളാറ്റ് ആയിരിക്കും നഗരമധ്യത്തിൽ, പക്ഷെ സ്വപ്നം ആസ്ഥാനത്തായിരുന്നു . നാട്ടിന്പുറത്ത്തൊരു കൊച്ചു വീട് . ഒരു ഓട്ടോ അല്ലെങ്കിൽ ലൈൻ ബസ്സ് കിട്ടണമെങ്കിൽ നടക്കണം ഒന്നര കിലോമീറ്റർ .

പത്ത് ദിവസം അടിച്ചുപൊളിക്കാൻ പോയ ഞാൻ വേഗം തന്നെ അവിടുന്ന് സ്ഥലം കാലിയാക്കി . ഓരോ ദിവസം നടക്കാൻ പോകുമ്പോൾ ഓരോ വഴിയ്ക്ക് പോകും, അങ്ങിനെ അവിടുത്തെ വഴികളെല്ലാം മനസ്സിൽ പതിപ്പിച്ച് , പിന്നീടുള്ള ഗ്രാമാന്തരീക്ഷത്തിലെ നടത്തത്തിൽ ഓരോ കാഴ്ചകൾ കേമറയിൽ പകർത്തി .

അങ്ങിനെ ഒരു ദിവസം റോട്ടുവക്കിൽ കണ്ടു ഒരു ആൽമരം - ആല്മരത്തറയിൽ ഒരു ദീപസ്തംഭവും. ഞാൻ നാലുപാടും നോക്കി - പക്ഷെ അമ്പലം കണ്ടില്ല . ആരോട് ചോദിക്കും - വഴിപോക്കരില്ല , സമീപത്ത് ആരുമില്ല . ഗതാഗതം വളരെ കുറവ് - പിന്നെ ആരോട് ചോദിക്കും ...?

അങ്ങിനെയിരിക്കുമ്പോൾ കണ്ടു ഒരു ദിവസം ആല്മരച്ചോട്ടിൽ രണ്ട് ഏട്ടന്മാരെ .
[ശേഷം കഥ പിന്നീടെഴുതാം ]

ഇടി

ഇന്ന് എല്ലാം കൊണ്ടും നല്ല ദിവസം ആയിരുന്നില്ല. കാലത്ത് ആരോഗ്യം ശരിയല്ലായെന്ന് തോന്നി.

 അരുൺ വിഷനിലേക്ക് പോകാതിരിക്കാൻ വയ്യ. രണ്ട് സ്റ്റാഫ് ഒരുമിച്ച് ഡ്യൂട്ടിക്ക് വന്നില്ല. പ്രേമക്ക് തല ചുറ്റലായി കോളർ ഇട്ടിരിക്കുന്നു. ഏതായാലും ഞാനും അരുൺ കുട്ടനും കൂടി ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നു ഓഫീസിൽ .

ടോയ്‌ലറ്റ് ഒന്നാം നിലയിലാണ്. അവിടെ ഒരു ഷട്ടർ ഉണ്ട് ആദ്യം തുറക്കുന്ന കടക്കാർ ആ ഷട്ടർ ആരുടേയും തല മുട്ടാതിരിക്കുവാൻ പൊക്കി വെക്കും.. എന്റെ കഷ്ടകാലത്തിന് ഇന്ന് തുറന്നയാൾ അത് ചെയ്തില്ല.

പെട്ടെന്ന് മൂത്രമൊഴിച്ച് വരാമെന്ന് മുകളിലേക്ക് ഞാൻ പോയതും ആറടി ഉയരമുള്ള ഞാൻ എന്ന മനുഷ്യന്റെ നെറ്റിയിൽ ഷട്ടർ ഇടിച്ചു . ഷട്ടറിന്റെ അടുത്ത മുറിയിലുള്ള പെൺകുട്ടി വന്ന് എന്റെ ദുഃഖത്തിൽ പങ്ക് ചേർന്നു . അവൾ എന്റെ നെറ്റി നോക്കിയിട്ട് പറഞ്ഞു. ഈശ്വരൻ കാത്തു. പൊട്ടിയില്ല ചോര വന്നില്ല.

ഞാൻ ഒരു ചായ കുടിക്കാൻ പ്രകാശ് ഭായിയുടെ കടയിൽ എത്തി .അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു പണ്ട് അയാളുടെ തലയിൽ ഇതുപോലെ ഇടി കൊണ്ടിട്ട് തല പൊട്ടിയത്രേ . അദ്ദേഹം തണുത്ത വെള്ളം കൊണ്ട് മസാജ് ചെയ്തു തന്നു. എനിക്ക് അത് കൊണ്ട് തൃപ്തി വരാതെ ഞാൻ ക്ഷീരഫലം വാങ്ങി അവിടെ പുരട്ടി .

അങ്ങിനെ ഈ മഴക്കാലത്ത് ഒരു ഇടി കിട്ടി. ഞാൻ ആദ്യം ശരിക്കും പേടിച്ചു . ഇപ്പോൾ ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞു , ചെറിയ വേദന മാത്രം ഇപ്പോൾ. രണ്ട് മണിക്ക് വീട്ടിൽ പോയി നീണ്ട് നിവർന്ന് കിടക്കണം .

ഉയരം കൂടിയ ആളുകൾക്ക് ഇങ്ങിനെ പല ദുരന്തവും വന്നുപെടാറുണ്ട് . ഏതായാലും വലിയ പരിക്കില്ലാതെ രേഖപ്പെട്ടുവല്ലോ . അച്ഛൻ തേവരുടെ കടാക്ഷം തന്നെ.

അച്ചനമ്മമാര്‍ പ്രേതങ്ങളായിട്ടവിടെ വിഹരിക്കുമ്പോള്‍

MEMOIR

ഇത് എന്റെ തറവാടിന്റെ പടിഞ്ഞാറെ നട... വടക്കേ നടയാണ്‍ പ്രധാനമായുള്ളത് ഇപ്പോള്‍. പണ്ട് എന്റെ യൌവ്വനത്തില്‍ പടിഞ്ഞാറെ നടയായിരുന്നു പ്രധാന പ്രവേശന കവാടം. 

എന്റെ പിതാവ് ഈ പൂമുഖത്തിരിക്കുമ്പോള്‍ വഴിയേ പൊകുന്ന നാട്ടുകാരും, പാടത്തും പറമ്പിലും പണിയെടുക്കുന്ന കൂലിക്കാരും കൃഷ്ണേട്ടനെ കാണാന്‍ വരും.. അവരോട് ചങ്ങാത്തം പങ്കിടുമ്പോള്‍ അവര്‍ കാലിലെ ചെളിയും അഴുക്കും ഒന്നും കഴുകി കളയാതെ അച്ചനോട് വര്‍ത്തമാനം പറയാന്‍ പൂമുഖത്തെ തിണ്ണയില്‍ ഇരിക്കും... അഛന്‍ ചാരുകസേരയില്‍ ഇരുന്ന് അവരോട് കൃഷി വിഷയങ്ങളും മറ്റും പങ്കിടും....

 അഛന്‍ ഉപയോഗിച്ച രണ്ട് ചാരുകസേരകളുണ്ട് എന്റെ തറവാട്ടില്‍, അതിലൊന്ന് എനിക്ക് ഉപയോഗിക്കാന്‍ എന്റെ തൃശ്ശൂരിലെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവരണെമെന്നുണ്ട്.. പിന്നെ അവിടെ അധികപ്പറ്റായി അനാഥരായി കിടക്കുന്ന കുറേ മരപ്പണി പ്രേതങ്ങള്‍ കിടപ്പുണ്ട്. അതൊക്കെ വേണ്ട വണ്ണം പരിചരിച്ച് പുതുജീവന്‍ കൊടുത്ത് സംരക്ഷിച്ച് തൃശ്ശൂരില്‍ സ്ഥാപിക്കണം എന്നൊരു ആഗ്രഹം ഉണ്ട്.. 

അഛനമ്മമാര്‍ പ്രേതങ്ങളായി ഇവിടെയൊക്കെ വിഹരിക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ക്കാനന്ദിക്കാനൊരു വകയാകട്ടെ... ഞാന്‍ ഗള്‍ഫില്‍ പോകുന്ന വരെ ഞങ്ങളുടെ തറവാട്ട് വീടിനെ മുഖം പടിഞ്ഞാറോട്ടായിരുന്നു... ഞാന്‍ നാട് വിട്ടതോടെ എന്റെ സഹോദരന്‍ വീട്ടിന്റെ മുഖം വടക്കോട്ടാക്കി.. ഏതോ വിവരദോഷിയുടെ ഉപദേശം കേട്ടാണ്‍ അങ്ങിനെ ചെയ്തതെന്നാണ്‍ എന്റെ അമ്മ പറഞ്ഞത്.... 

my tharavaad "vettiyattil"

ഊം അങ്ങിനെയൊക്കെ വരും ഈ കാലത്ത്.... നല്ലതും ചീത്തയും തിരിച്ചറിയാനുള്ള വിവേകം ഇല്ലാതെ പോയി ഇപ്പോള്‍ തറവാട്ടിലുള്ളവര്‍ക്ക്... അല്ലെങ്കില്‍ കാരണവനായ എന്നോടും കൂടി ചോദിക്കണമായിരുന്നു തറവാടിന്റെ ഡിസൈന്‍ മാറ്റുമ്പോള്‍..... 

വല്ലപ്പോഴും തറവാടിന്റെ ഫോട്ടോ നോക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ എന്റെ മാതാപിതാക്കന്മാരെ ഓര്‍ക്കാറുണ്ട്. നമ്മളെങ്ങോട്ട് ചേക്കേറിയാലും പിറന്ന നാടിനേയും മണ്ണിനെയും മറക്കാനാകില്ലല്ലോ...? 

എനിക്കവകാശപ്പെട്ട ഒരു തുണ്ട് ഭൂമിയുണ്ട് എന്റെ തറവാട്ട് പരിസരത്ത്.അവിടെ ഒരു കൊച്ചുവീട് പണിയണം, വയസ്സ് കാലത്ത് വല്ലപ്പോഴും പോയി താമസിക്കാന്‍... 

വീടിന്നടുത്ത എരുകുളത്തിലെ കുളിയും, പുഞ്ചപ്പാടത്തെ പുത്തന്‍ തോട്ടിലെ കണ്ണന്‍ മീനും, ബ്രാലും നല്ല പുളിയുള്ള പച്ചമാങ്ങയിട്ട് ചട്ടിയില്‍ വെച്ച് കഴിച്ചതിന്റെ ഓര്‍മ്മ എന്റെ നാവിന്‍ തുമ്പില്‍ ഇപ്പോള്‍ വന്നു... 

ബ്രാലും കണ്ണന്‍ മീനും കഴിച്ച കാലം മറന്നു... എനിക്ക് രക്തവാതം പിടിച്ചതോടെ ഞാന്‍ എന്റെ കുന്നംകുളം ചെറുവത്താനിയിലെ തറവാട്ടിലേക്കുള്ള പോക്ക് കുറഞ്ഞു... 

എന്നാലും തട്ടകത്തില്‍ തേവരേയും, കപ്ലിയങ്ങാട്ടമ്മയേയും മനസ്സില്‍ ധ്യാനിച്ചേ പ്രഭാത പരിപാടികള്‍ക്കായി തുടക്കമിടൂ.... 

ഇനിയും ഒരുപാട് ഓര്‍മ്മകളുണ്ട് പങ്കുവെക്കാന്‍, പിന്നീടാകാം... എല്ലാവര്‍ക്കും നല്ലൊരു സുദിനം സമ്മാനിക്കുന്നു

d story of my kannan who lives in guruvayoor

this morning i was chatting with somebody and happened to see d idols of my guruvayoor kannan. this kannan was looking much more beautiful and better than mine. 

courtsey : facebook

 i have also two kannans. one was worshipped in oman with me since 1973. on my return for good in 1993 i brought him back and i worship him at my trichur home. the beauty is coming low, but i assume the friendliness is much more increased. i used to share with him my happiness and sorrow like a friend. i have written lot of stories of him which was unexpectadly came to my story. i shall send u later the link of the blog.. once i told him about his special touch. i dont know how to express my ideas, vision and thoughts about my kannan.

 once a lady between 35 and 40 years who was my neighbor for some time requested me to get her one kannan. i said yes, but had to play a drama in front of my wife while we were together inside a foto kiosk in guruvayoor. she asked me till we went to sleep that day, to whom you bought that kannan. but i could not reveal d truth..... that kannan was wrapped in a news paper and gave to me by d shop keeper. kannan was lying at my home for weeks and weeks. one day my wife wanted to get rid of this beautiful piece. that day i took it to my office and kept der for another few weeks.... after a month or two my chirstian partner told me. "prakashettan - you either unwrrap krishnan and keep it in d office or take to home back..." that particular day i took my kannan and delivered to d lady to whom i had promised. she was so happy and her yes were wet looking at me and the wrapper. thank god, my dear kannan i could present that beautiful piece of wrapper where my kannan was wrapped weeks and weeks.

this story is not ending, it will be continued after editing.. the above mentioned words are like talking to some one. more fotos to be included, also my prayer room kannans.

and few words about guruvayoor temple where my kannan living.